Jeugdhobby's - van 1950 tot 1965

St.-Urbanusweg 38, Venlo 

In mijn jongere jaren was ik al een knutselaar in wording. Ik had een brede interesse in natuurkundige en elektrische verschijnselen en werd sterk gestimuleerd om dingen te maken. Mijn vader was mijn grote voorbeeld. In zekere zin heb ik me ontwikkeld in zijn knutselkelder die voor mij een stimulerende werkplaats was, met cirkelzaagtafel, metaaldraaibank, boormachines, handgereedschap en soldeerbouten, en een onuitputtelijke voorraad spullen: latten, planken, bouten en moeren en afvalmateriaal dat ooit nog wel eens van pas kon komen. Ook werd er met elektronica gestoeid. De fotoreeks geeft een goed beeld van waar ik me daarbuiten mee bezig hield. Alle in de boeken beschreven proefjes zijn daadwerkelijk door mij uitgevoerd. Ik vond die altijd reuze interessant.
In mijn jeugd vormde de elektrische Märklin trein die ik samen met oudere broer Pieter (1941-2003) had een rode draad in mijn hobbyactiviteiten. Al het spaargeld ging eraan op. Het kleine spoorbaantje dat op de grond of op een tafel werd gebouwd groeide uit tot een permanente baan met meerdere sporen die in mijn broers slaapkamer tegen het plafond omhooggetakeld werd als hij naar bed moest. Later verhuisde die naar een (trein)kamer (foto) omdat er nog meer ruimte nodig was.
Met de toen nog nieuwe Lego-blokjes die jongere broer Dick (*1951) kreeg toen hij vijf of zes jaar oud was, speelde ik naar hartelust als hij naar bed was. Met zijn steentjes bouwde ik dan ruimtelijke dingen, huisjes, kamers en dergelijke, het stimuleerde mijn creativiteit. Wellicht was ik toen al een archtect in de dop.
De modelzeilboot die staat afgebeeld, staat ook voor het ieder weekend meezeilen in de boot van mijn ouders. Die modelbouwdoos kreeg ik toen ik 14 of 15 jaar oud was, denk ik. Het zelfbouwen vond ik toch wat te ingewikkeld, of ik had de durf niet. Mijn vader deed dat toen, ik schilderde hem wel zelf.
De afgebeelde Prisma-pocket Het nieuwe heelal heb ik van a tot z verslonden. Ik vond het magisch interessant, zowel het bouwen van grote radiotelescopen als het geluid dat uit de oneindige ruimte komt.
De Philips bandrecorder die we thuis kregen prikkelde om zelf opnames te maken. Met een vroegere buurjongen maakten we er hoorspelen op.

Het is leuk om deze Memory Lane te bewandelen. Niet alles is aangestipt, maar het geeft een goed beeld, denk ik.
Frank van de Loo